Pierwszy tydzień Wielkiego Postu jest dla wierzącego czasem wyjątkowym, wypełnionym długimi nabożeństwami, podczas których czytanych jest wiele psalmów. Ten rodzaj modlitwy wspomaga nas w naszych postnych zmaganiach, bowiem kieruje nasz umysł ku Bogu. Na progu Wielkiego Postu, w Niedzielę Seropustną, po Boskiej Liturgii sprawowana była wieczernia połączona z obrzędem wzajemnego przebaczenia win. Ten piękny obrzęd pochodzi z czasów, gdy mnisi na okres Wielkiego Postu odchodzili w głąb pustyni i wracali dopiero na nabożeństwa Wielkiego Tygodnia.
W pierwszym tygodniu postu, od poniedziałku do czwartku, przed nabożeństwem wielkiego powieczerza czytany był wielki kanon pokajanny świętego Andrzeja z Krety. Liczne cytowane tam przykłady staro- i nowotestamentowych postaci grzeszników i świętych pomagają nam zrozumieć naszą grzeszność, która oddala nas od Boga.
Zgodnie z utrwalona już tradycją naszej cerkwi akademickiej, w piątkowy wieczór sprawowana była pierwsza w tym roku Liturgia Uprzednio Uświęconych Darów, a po niej molebien do świętego Teodora z Tyru i oświęcenie koliwa. Ten obrzęd sięga czasów cesarza Juliana Apostaty, który w pierwszym tygodniu Wielkiego Postu, aby ośmieszyć chrześcijan nakazał potajmnie skropić pokarmy na rynku krwią zwierząt złożonych w ofierze pogańskim bożkom. Wówczas biskupowi Eudoksjuszowi ukazał się św. Teodor i nakazał przygotować koliwo – gotowane ziarna pszenicy zaprawione rodzynkami i miodem. Chrześcijanie z wdzięczności za ocalenie przed pośmiewiskiem ciągle przygotowują koliwo, błogosławią i spożywają je w swoich świątyniach. Dla niektórych to pierwszy w tym tygodniu gotowany posiłek.
foto: Michał Leończuk i lektor Paweł Iwaniuk
